همه دردم ، بیا درمان من باش

به یاد دیده گریان من باش

تو که مهر زمینی، ماه من شو

تو که روح جهانی ، جان من باش

گلستانی که میدیدی ، خزان شد

بهارم کن ، گل خندان من باش

نگه کن بی سرو سامانی ام را

سر انجامم شو ، و سامان من باش

مکن از چشم گریانم ، جدایی

چو اشکی ، بر سر مژگان من باش

اگر شعر مرا جاوید خواهی

بیا دیباچه ی دیوان  من باش

                                                  تهران ۲۲ شهریور ۸۲