چشم من بیا منو یاری بکن

گونه هام خشکیده شد کاری بکن

غیر گریه مگه کاری میشه کرد

کاری از ما نمی آد زاری بکن

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد

تا قیامت دل من گریه می خواد

هر چی دریا روزمین داره خدا

با تمام ابرهای آسمونا

کاشکی میداد همه رو به چشم من

تا چشمام به حال من گریه کنن

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد

تا قیامت دل من گریه می خواد

قصه گذشته های خوب من

خیلی زود مثل یک خواب تموم شدن

حالا باید سرروزانوم بذارم

تا قیامت اشک حسرت ببارم

دل هیچکس مثل من غم نداره

مثل من غربت وماتم نداره

حالا که گریه دوای دردم

چرا چشمم اشکش و کم میاره

خورشید روشن ما رو دزدیدن

زیر اون ابرهای سنگین کشیدن

همه جا رنگ سیاه ماتمه

فرصت موندنمون خیلی کمه

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد

تا قیامت دل من گریه می خواد

سرنوشت چشماش کور نمیبینه

زخم خنجرش میمونه تو سینه

لب بسته سینه غرقه بخون

قصه تلخ من وبهشهر همینه

اون که رفته دیگه هیچ وقت نمی آد

     تا قیامت  دل من گریه میخواد

                                                 ۱۵ مرداد ۱۳۸۲ بهشهر

                                                    ساعت : ۱۷:۳۰