از دل سوخته‌ام تا قلم شکسته و مملو از عشقم فاصله‌ای‌ست با نازکی دندانه سرنوشت. مقطعی‌ست به کوچکی نقطه خاطره و زندگی بر این سرنوشتها، خاطره‌ها، فرازها، نشیبها، زشتیها و زیباییهای بسیاری بنا شده است. سعادت از آن کسی است که محتاطانه از فرازها بالا می‌رود و آهسته از نشیبها فرود می‌آید ۹ خرداد ۸۲