شقایقی روییده در کویر دل
شقایقی روییده در کویر دل

شقایقی روییده در کویر دل

 

 

گریه کن ای دل که دوست ، از بر ما میرود

وای که از باغ عشق عطرو وفا میرود

 

زانکه دل تنگ ما جای( دو) شادی نبود

تا ز در آمد صفا ، نور و وفا میرود

 

گر چه زچشمم رود همره اشک وداع

مهر عزیزان کجا از دل ما میرود؟

 

خانه دلتنگ ما تشنه آوای اوست

آه ، که از این سرا ، نغمه سرا میرود

 

باغ دل ما از او لطف و صفا میگرفت

حیف کزین بوستان لطف و صفا میرود

 

گرچه به ما هر نفس لطف خدا میرسد

از سرمان سایه لطف خدا میرود

 

میرود اما دلش ساز مرا میزند

این نگران را نگر رو به قفا میرود

 

آب و گلش در حضر ،جان ودلش در سفر

عاشق آشفته حال ، دل به دو جا میرود

 

لحظه بدور خویش تا نزند آتشم

با دل اندوهگین ((شادنما )) میرود

 

دل به چه کار آیدم گر که دلارام نیست ؟

خانه نخواهم اگر خانه خدا میرود

 

ناله بر آید ز سنگ گر که بداند دمی

از غم یاران چه ها بر سر ما میرود ...

 

ناله جانسوز من سر به ثریا کشید

آتش دل را ببین تا به کجا میرود ...

 

                                          مرداد ۸۲

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد